Sledging down the mountain

Allereerst mijn nederige excuses voor mijn trage update, maar wat een fantastische week heb ik achter de rug!

Eerst terug naar week 42, een gewoon schoolweekje. Ik heb voor die woensdag afgesproken met m’n Ecophilosophy leraar, Per, om mee te gaan naar de lokale scoutinggroep hier in Bø. Het was toch wel weer heel gezellig om die kinder choas om je heen te hebben. Er wordt verzamelt bij het troephuis, maar het wordt niet echt gebruikt wordt me verteld. Alleen voor opslag van materialen, want ja – wat moet je nou binnen doen als je scout bent in Noorwegen? Naast de scoutingvlag wordt ook naar de Noorse vlag gesalueerd en dan kunnen we beginnen. We lopen naar het bos dat grenst aan Bø, 500 meter van het troephuis. Hier gaat het er toch iets minder ‘preuts’ aan toen dan in Nederland. Kinderen van 10 lopen rond met zagen en bijlen om boompjes korter te maken, zodat ze hun ladder af kunnen maken. Dat er op dat moment maar 2 leidinggevenden zijn op meer dan 20 kinderen, maakt kennelijk niet uit. Ik presteer het om in Noors en gebarentaal een kruissjorring uit te leggen aan de kinderen en daar ben ik best een beetje trots op. Ook leuk: alle kids hebben hier gewoon hun hoofdlamp op, want in het bos is natuurlijk geen verlichting, daarnaast heeft ook iedereen z’n eigen thermos mee met drinken. Echt een top avond!

Donderdag heb ik m’n midterm Noors examen en de uitslag krijg ik morgen, dus ik ben zeer benieuwd. Heb al wel gehoord dat iedereen geslaagd is, vraag is natuurlijk of ik een A heb ja of nee ;).

Dan vrijdag – surprise – ik ga naar Nederland! Ik kan mee rijden met een nederlandse jongen, Johannes, die hier ook studeert. Roadtrip, i’m in . Dus vertrekken we om 3 uur s’middags naar de boot te Larvik, om aldaar de boot te nemen van 18.00, zodat we om 22.00 aankomen in Denemarken. Zaterdag, 7 uur s’ochtends ben ik dan toch echt thuis aan de Geerdijk, nadat Bas me om 6 uur s’ochtends op heeft gehaald uit Hoogeveen. Bas zat in het complot, ik moest toch iemand informeren! Papa is om de een of andere reden al om half 6 wakker, dus Bas moet zich wel even nader verklaren waarom hij om 6 uur s’ochtends de auto nodig is om ‘iets’ op te halen in Hoogeveen. Dus moest pa ingelicht worden dat ik voor een dagje thuis ben.
Ma weet nog van niets en wanneer ik de slaapkamer binnenloopt duurt het toch een goede 5 seconden voordat het doordringt dat ik toch echt voor haar neus sta . Annemarie was al hard aan het werk, dus die heb ik smiddags verrast met een bezoekje aan de C1000. Uiteraard moet ik Dieks en Sien nog even laten schrikken met mijn verschijning . Het komt me bij toeval goed uit dat ik een bezoek kan brengen aan het oosten des lands, want m’n laptop is gecrasht. Dus zet lieve buur Thijs weer een nieuwe harde schijf in m’n computer en kan ik vervolgens zelf met broer Windows en alles opnieuw installeren. Dit heeft overigens enige moeite en een flesje Hertog Jan gekost. Maar het resultaat mag er zijn: ik kan weer bloggen. Tijdens het avond eten compenseer ik mijn enigszins vegetarische bestaan in Noorwegen flink, met dank aan Tineke en Henk.
Zondag ochtend vertrek ik alweer, maar eerst wordt er nog even ouderwets geborreld na kerktijd, dus kan ik tante Aaltje ook nog even zien! Frits komt nog even langs, mega gezellig en dan breng ik nog even een flits bezoek aan de Schutjes – nu ik toch in de buurt ben ;). Dan weer 16 uur terug naar Noorwegen, gekkenwerk – maar wel heel gezellig.
We worden nota bene 3 keer gecontroleerd door de douane onderweg. Dat is me nog nooit gebeurd! Maandag ochtend om half 5 ben ik weer terug in m’n bedje te Grivi Studentenhuis.

Na een korte nacht (nacht is niet echt van toepassing, 2 en een half uur slaap), is het tijd om m’n backpack te pakken en vertrek ik met Claudia richting Rollag. We gaan liften en ik ben dol enthousiast over m’n eerste hitchhike experience te Norge. Na nog geen 10 minuten krijgen we de eerste lift tot aan Notodden, dan een naar Kongsberg en vervolgens Rollag. Iets meer dan 2 uur later staan we op ons startpunt, dat is sneller dan het openbaar vervoer! Andere lifters hebben minder geluk en staan vast in Kongsberg, we moeten daarom wachten tot 2 uur s’middags voordat we aan onze 10daagse studytrip gaan beginnen. Het is de bedoeling dat we alle dingen die we afgelopen weken geleerd hebben in praktijk gaan brengen. We hebben al wel gehoord dat er sneeuw op de bergen ligt, dus we hebben ook een noodplan, dat als het niet te doen is, we een soort rondtrip langs de berg in plaats van over de berg maken.
Door het late vertrek komen we de eerste dag niet veel hoger dan 700 meter, maar we hebben al 30 cm sneeuw! Het ziet er fantastisch uit. We komen een berghutje tegen, en de schuur is open. Dat betekend warm slapen op een houten vlonder. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen, dus zetten we de tent niet op. Ook vinden we droog hout en kunnen we een knus kampvuurtje maken. Het is frisjes, maar de nacht is goed te doen.

De tweede dag gaan we ‘echt’ Blefjell op. De sneeuw wordt dikker en dikker, maar het is gelukkig deels bevroren, dus kunnen we er ‘op’ lopen. Maar hoe hoger we komen, hoe meer zon er schijnt op de sneeuw en die wordt dus wat papperig op de bovenkant. Dus zak je elke paar meter weg tot aan je enkels en als je pech hebt zak je zo weg tot over je knieën. Kortom: een gemiddelde van nog geen 2 kilometer per uur, ook dankzij de stijging die we maken. We eindigen de dag op bijna 1200 meter hoogte en zetten ons tentje op. Om half 6 is het al donker en dan koelt het behoorlijk af. Gelukkig is de nacht warm.

Dag drie, het is inmiddels woensdag – komen we tot de conclusie dat met een gemiddelde van 2 tot 3 kilometer per uur we ons A plan niet gaan halen, we hebben totaal 5 dagen om tot een bepaald eindpunt te komen, en tot nu toe lopen we een halve dag achter. Dus we stappen stevig door en glijden naar beneden in plaats van lopen, een hoop lol. Tegen de middag bereiken we hytte Eriksbu, en daar treffen we bij toeval de andere internationale studenten die daar ook lunchen. Zij komen tot dezelfde conclusie dat we waarschijnlijk van de sneeuw af moeten, dus naar lager gelegen gebied moeten om er zeker van te zijn dat we vrijdag op tijd bij het kanobeginpunt zijn. Dus vertrekken we richting hytte Liset, gelegen op 900 meter, om aldaar een breder pad naar beneden te volgen. We zetten met de hele internationale klas onze tentjes op bij de hytte, en een aantal mensen slapen wederom binnen.

Donderdag komen we aan in Grånsherad, waar we onze slaapzakken en tent kunnen drogen in de zon. Ons tentje heeft wat doorstaan zeg. Sommige nachten vroor het zo hard dat de metalen palen vastgevroren waren aan de tent, en de haringen vast in de sneeuw ondergrond zaten. We kamperen een kleine 2 kilometer van ons eindpunt, en tevens startpunt voor het kano gedeelte van deze trip, en zijn dus ruim op tijd.
Vrijdag verzamelen alle Friluftsliv studenten (Noors en internationaal) te Kolemoen waar we te water gaan. Onze leraar brengt ook het eten voor de komende 5 dagen en dan kunnen we vertrekken na een lunch in het warme zonnetje. Tot nu toe hebben we flink geluk met het weer op een sneeuwbui na op Blefjell. De eerste dag doen we twee ‘versnellingen’, waarvoor we eerste de kano uit moeten om aan vast land te besluiten welke lijn we door de rivier volgen om zo veilig mogelijk te varen. Zonder al te veel water in de kano komen we aan op ons kampeerplekje op eiland Boenøya. Water in je kano is niet prettig, want al je spullen liggen er natuurlijk in, en een natte slaapzak of natte schoenen zit natuurlijk niemand op te wachten. Een groep internationale studenten die al voor ons op het eiland aangekomen zijn, gaan de versnelling (rapid) doen aan de zijkant van het eiland, maar twee kano’s kapseizen en één kano zijn we kwijt doordat het gezonken is en door de stroming is meegenomen. Gelukkig hebben ze de bagage wel op het droge. Doordat er al wat smeltwater is, is de rivier nu bijna een meter hoger en is er veel meer stroming dan er was, 1,5 maand geleden toen we er gingen oefenen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel een beetje geschrokken was van de kracht van het water toen ik de kano rond zag kolken, en daarna compleet zag verdwijnen. Ik zie dan ook af van de rapid, en til liever m’n kano over het eiland heen – liever één uur sjouwen, dan nat te water. Maar Claudia, m’n peddelmaatje, wil wel (die wordt liever nat dan één uur sjouwen) en gaat met David (die de rapid nog wel een tweede keer wil doen) de rapids af (er is nog een 2e rapid aan het eind langs het eiland). Dus ik hoef m’n kano niet te sjouwen, en ik ben niet nat. Verder kapseist gelukkig niemand. We bellen onze leraar wat we moeten doen met een kano minder – duur grapje - , hij verteld ons uit te kijken naar de kano in stille waters, het kan zijn dat de stroming de kano ergens ‘uitspuugt’. Anders kan hij een kano brengen naar een dam, 12 kilometer verderop.

Zaterdag vertrekken we als eerste groep richting Notodden, en warempel, 3 kilometer stroomafwaarts komen we de kano tegen – hij is nog intact. Hij zit vast op een rots en is volledig onder water, het kost dan ook enige moeite om hem boven water te krijgen. Er zit een scheur aan de zijkant, maar die is niet diep genoeg om daadwerkelijk en lek te zijn. Dus bellen we de andere groep en kunnen die ook weer verder. Onze leraar ook weer gelukkig. De nacht is super koud, de lucht is prachtig – geen wolkje te zien, bijna volle maan, maar het vriest ontzettend. Geen kampvuur kan er tegenop. Samen met Claudia en Mirka doe ik een avondgymnastiek om warm te worden, en warm onze slaapzak in te gaan. Ik slaap met m’n jack aan en de volgende ochtend is heus m’n capuchon bevroren!

Zondag peddelen we van Notodden richting Gvarv, we kamperen ergens in de omgeving van Nautesund en we hebben nog plenty of time. Want we hoeven woensdag pas in Gvarv te zijn, maar dinsdagavond is ook OK. Dus verblijven we de hele maandag op ons stekkie en peddelen we even een dagje niet. Het sneeuwt de hele dag alles is prachtig wit gekleurd. Dinsdag ochtend slapen we uit en m’n haar is bevroren, ook een nieuwe ervaring. We komen tegen een uurtje of 3 aan in Gvarv en liften terug naar Bø, 7 kilometer verderop (ja dat hadden we in theorie ook kunnen lopen).

Vannacht heb ik heerlijk geslapen in m’n bedje, wat een afwisseling na 9 dagen op een matje geslapen te hebben! Maar wat een ervaring, de dagen in de bergen was echt super. Ik denk niet dat ik ooit zoveel sneeuw gezien heb. Ook heb ik mezelf gecomplimenteerd met m’n kaartlees skills, want ik wist onszelf toch elke keer weer te lokaliseren en we zijn met de groep niet verdwaalt. En je moet je voorstellen dat we dan geen wegen volgen, maar gewoon door het landschap hiken. Echt super. Ook kanoën in eind oktober was eens wat anders, een beetje fris – maar wel lekker. Vooral met de sneeuw zag het er heel gaaf uit. Nu moet ik de gebruikelijk wol en andere wasjes draaien. En ik geloof dat m’n slaapzak ook toe is aan een flinke wasbeurt, die is toch wat ‘geurig’. Maar eerst zwemmen en de sauna in!

Ondertussen ligt hier in Bø ook een laagje sneeuw, maar dat blijft niet liggen denk ik – alhoewel ik zojuist nog een vers sneeuwbuitje zag. Het vriest, ook overdag – dus merendeel wordt ijs. Mijn tripje gisteren naar de supermarkt was dan ook en hele survival. Ik vroeg me haast af of Noren hier in de winter met spikes onder hun schoenen lopen – hoe is het anders mogelijk.

Ook heb ik besloten nog wat langer te blijven. Het lijkt me super om ook het voorjaarssemester te kunnen doen van deze studie. Samen heb ik dan het volledige jaar gedaan. Maar dan moet ik nog wel even een bijbaantje vinden om mijn hard student life te kunnen bekostigen. Daar wordt dus m’n main goal komende weken. Plus ik moet hard aan de studie, verslagen schrijven over passief wonen en leven, mijn leiderschap in the outdoors, een lesprogramma schrijven over het maken van kruissjorringen en het nut ervan et cetera et cetera. Met alle chocola die ik tax free heb ingeslagen op de boot moet dat wel lukken. Ook heb ik een mummelmannetje om me door de koude nachten heen te helpen. Ik overleef het hier wel!

Ha det!