I need a manicure

Een gat in m’n knie, snee in m’n vingers en mijn sneakers zijn overleden – maar wat een week! Maandag ochtend verzamelden we om half 8 ’s ochtend ’s bij school om de tenten e.d. in te laden. De internationale klas, en één Noorse klas gaan deze week op kanotocht. Er is een bus gehuurd, á 300 NOK pp, ik heb gelukkig een rit geregeld met de Duitse Niklaus, dus ga ik met drie Duitsers en één Letlandse op pad in een eind jaren 80 VW bus richting Tinnoset. Mijn outdoor klas splitst op in twee groepen en onze begeleider is Arne, geen “echte” leraar maar extern ingehuurde kajak expert, die meerdere van dit soort tochten doet.

Het zonnetje scheen bij vertrek, maar aangekomen bij het meer is het een beetje bewolkt. De week ervoor hebben we een voedsel schema gemaakt, en Amanda uit Whales heeft voor onze groep inkopen gedaan, nu hoeven we het eten alleen nog maar op te splitsen – zodat, indien een kano kapseist er nog voldoende eten overblijft. Risicospreiding. Idem voor de bijlen en zagen. We hoeven niet ver, alleen maar het meertje over, en dan een camping plek zoeken. Niemand is nog gewend aan elkaar en peddelen met één roeispaan is ook nog een hele uitdaging.

We gaan aan land en zoeken een geschikte kampeerplek, de ondergrond is mos dus dat slaapt lekker. Ik slaap deze week in een lavo, een ronde (cq. 8 hoekige) tent, die maar uit 1 tentstok (of paal) in het midden bestaat, geen grondzeil. Haringen zijn ook niet included, dus die worden aldaar gezocht in de vorm van takjes. Aangezien het een zespersoons lavo is, slapen de overige bikkels buiten onder een zeiltje – of in de open lucht. We zoeken wat stenen bij de rivier en maken zo een kampvuurplek. Drinkwater hoeven we gelukkig niet mee te nemen voor een hele week, al water in Noorwegen kun je drinken volgens onze gids Arne, zolang het maar beweegt. Dus ook dit water uit het meer (Væringen), wat uit mond in een groter meer.

Nu alles gereed is komt de eerste opdracht. We gaan leren hoe we een gekapseisde kano en haar bestuurders kunnen redden. Conclusie: iedereen moet het water in. Dus thermo ondergoed aan (wol!) en dan een regenpak. De één kapseist met opzet en de andere groep probeert de kano op de hijsen en het water er uit te laten lopen, door de kano op de kop over de andere kano te slepen. Iedereen moet alles een keer proberen. En wonderlijk blijf ik nog behoorlijk warm in de wannabe wetsuit, maar het zonnetje komt er dan ook wel weer door. We maken daarna snel het vuur aan en het avond eten kan gekookt worden. We eten vrij inspiratieloze curry. De nacht is niet koud en ik heb het zowaar warm in m’n thermo ondergoed (de polyester versie).

Dinsdag, we gaan een dagtrip maken over het grote meer (Tinnsjå). Eerst moeten we beter leren sturen, dus we leren de J-stroke, Sweep-stroke, backward-stroke en nog tig andere dingen waar ik jullie niet mee zal lastig vallen. Het is reuze interessant en goed om te zien dat het ook daadwerkelijk werkt. Ik peddel samen met Mirka, een Letlandse en we vormen een goed team. Zij woont ook in Grivi, dus we hebben ons uitgeroepen tot Grivi team for the win.

De heenweg over het meer is prachtig, de zon komt door, de broek en mouwen kunnen worden opgestroopt. We gaan aan land voor lunch en een korte trail, omhoog de berg op, naar Tinnsjådalen. Niet zo prettig op sneakers. Nu zou je denken, waarom heb je dan sneakers aan – nou dat moet. Je moet flexibele schoenen aan in de kano, omdat je op je knieën zit, dus dan zijn bergschoenen niet handig. Die bewaar je voor ‘s avonds – droog bij het vuur. We wandelen naar een waterval, waarlangs een tunnel loopt waar het hout door wordt vervoerd. De terugweg over het meer is minder, we hebben forse tegenwind en moeten behoorlijk peddelen. Aangekomen bij ons eigen kleine meertje zijn we dan ook behoorlijk opgewarmd van de inspanning. Het zonnetje schijnt fel en samen met een paar andere gekke mensen zijn we toen maar in ondergoed het meer in gesprongen. Het water was uiteraard nog steeds maar 16 graden, dus veel langer dan een paar minuten hebben we niet echt gezwommen. We slapen die nacht op het zelfde kamp, maar het is een stuk frisser, plus er was een klein buitje ‘s nachts. Maar in de lavo had ik daar geen last van.

Woensdag vertrekken we richting de rivier (Tinne), maar eerst doen we nog een potje kano rugby tegen de andere helft van de internationale klas. Als echte strijders maken we met de kolen zwarte strepen op ons gezicht, Arne kan goed motiveren ;). Het wordt gelijkspel. Hierna peddelen we ons meer uit, het grote meer op om vervolgens direct weer aan wal te gaan omdat we de kano over een dam moeten dragen. Dit is ook het moment dat we gaan oefenen om met een throwbag te oefenen. Dit is een letterlijk een tas met 15 of 25 meter touw dat je naar een drenkeling kunt gooien, uiteraard moet je het uiteinde wel vast blijven houden. Omdat we een rivier in gaan moeten we oefenen met een bewegend object op het vaste land, dus iedereen rent heen en weer over het veld en anderen proberen het touw toe te werpen. Dat zag er heel mal uit. Het weer is heerlijk, zonnig en we hebben zin om nu “echt” de rivier op te gaan. Dat saaie stille water in het meer hebben we nu wel gehad. Maar voordat we vertrekken moeten we “scouten”. We zien “wit” water, wat er op duit dat het onstuimig is; conclusie, er ligt iets in het water . Dus we lopen langs de wal om een veilige route te kiezen, gaan we juist door het midden, of rechts, moeten we snelheid minderen, kortom – waar zitten de gevaren. We besluiten 4 mensen met een throwbag langs de route op te stellen omdat er een rapid (is snel water- of versnelling) is, die er voor kan zorgen dat een kano kapseist. Gelukkig blijft iedereen ongedeerd en kunnen we verder. We leren hoe we van de linker naar de rechter oever kunnen manoeuvreren zonder meters te verliezen en oefenen hoe we van langzaam water, naar het snelle water kunnen varen zonder direct in de versnelling mee gesleurd te worden. Het maken van een kamp is die avond wat meer uitdagend, we kunnen niet direct een geschikte plek vinden voor de lavo die toch 4 meter doorsnee is, dus er moeten wat halfgare boompjes en struiken omgehakt worden. We maken en knus vuurtje en de avonden worden steeds gezelliger.

Donderdag, we mogen weer zwemmen – yes, snel stromend rivier water van 12 graden met een buiten temperatuur van 19. Dus iedereen weer in thermo ondergoed en regenpak. Eerst leren we hoe we door de rivier kunnen waden, zonder meegesleurd te worden, de les die wie daaruit trekken is dat je niet verder kunt dan iets onder je middel, daarna word je onderuit getrokken door het water. Dan leren we dat indien we in snel water terecht komen, je op je rug moet blijven zwemmen met je voeten omhoog, zodat je geen rotsen raakt onder je. We mogen voor een derde maal het water in om te oefenen een throwbag te vangen, cq. te gooien naar iemand in het water. Het toffe was dat Arne met ons mee het water in ging, dus niet alle beste stuurlui staan aan wal! We maken snel een vuur zodat iedereen weer kan opwarmen en varen dan verder naar eiland Bøenøya. Onderweg passeren we Gransherad waar we stoppen bij de supermarkt om grotendeels chocola en ander snoepgoed in te slaan. We scouten vanuit daar ook weer een stuk rivier dat we op de kaart niet vertrouwen (smal