in the winter forest

Daar gingen we dan. Maandag om 10 uur vertrokken we richting Moskat, een bergje/bos ten Oosten van Bo. Alle backpacks in the taxi, ski's en stokken in het gangpad, het paste allemaal net. We ontmoeten onze begeleiders voor deze week Håkon en Inge bij het startpunt en beginnen met waxen. Het probleem van een friluftsliv student: paarse, rode of blauwe wax. Choices, choices. We vertrekken en gaan naar 50 meter al de verkeerde weg in, kaartlezen is zeg maar echt ons ding ;).

De eerste dag is voornamelijk omhoog de berg op, ik heb er wel lol in. Alleen die backpack is toch wel even een uitdaging voor mijn balans. En ook omhoog vissegraten met een backpack op je rug kost de nodige energie. We komen aan bij ons eerste campsite waar we twee nachten zullen slapen. We slapen om de een of andere redenen (vast niet om het makkelijker te maken) onder zeil en zetten ons kamp op. Ik zal wel blond zijn, maar ik had er nooit bij stil gestaan dat wanneer je je ski's uitdoet je natuurlijk 80 centimer in de sneeuw staat. Dus het voornamelijkste is dat we het kampterrein 'aanstampen' of een aantal wandel gangen van het kampvuur naar slaapterrein graven. Ook een kampvuurkuil wordt uitgegraven. Het voordeel van sneeuw: we kunnen ook ons eigen bankjes om de kampvuurkuil uitgraven zodat we comfortabel kunnen zitten. Een vuurtje wordt gestookt en we komen warmpjes de avond door.

Onze slaapplekken zijn aan één kant open, zeg maar gewoon een zeil naar beneden gespannen. Het gaat snachts flink sneeuwen en helaas staat ons zeil onder de verkeerde hoek, met als gevolg dat iedereen wakker wordt met natte slaapzakken een een laagsneeuw van hoofd tot borstkas. Ik had gelukkig m'n bivakzak om m'n slaapzak, dus ik merkte pas dat het gesneeuwd had toen ik wakker werd, maar ook mijn slaapzak was nat. Iedereen was dus lichtelijk chagerijnig dat alles nu al nat was.
Mijn favoriete onderdeel van de ochtend, het ontbijt, bestaat uit porrigde: gekookte muesli en havermout. Blegh. Een grote schep cacao moet het eetbaar maken, maar echt blij wordt ik er nog niet van.
Vandaag maken we een dagtrip naar de top van Moskat, iets onder de 700 meter hoog. We gaan dus weer klimmen. Elke 100 meter gaat er iemand anders voorop. Want, diegene die het eerste is heeft het het zwaartst met het maken van nieuwe sporen. Je zakt ook met ski's nog zo'n 30 tot 40 centimeter weg en soms is het echt ploeteren om een fatsoenlijke route te vinden. Rechtomhoog vissegraten kost teveel energie, vooral als je meerdere dagen op pad bent, dat proberen we dus ook te voorkomen. Daarom zigzaggen we de berg op, zodat je met een dikke laag wax gewoon diagonaal de berg 'op kunt lopen'. We halen de top, hebben geen uitzicht want het sneeuwt nog steeds dus het is bewolkt en mistig, maar het is wel gaaf dat we in iedergeval de goede top gehaalt hebben. (er was nog een top in de buurt en met de mist was het wat lastig orienteren welke we nou moesten hebben). Daarna moeten we weer naar beneden, mijn minder favoriete gedeelte. Om de een of andere reden kan ik niet fatsoenlijk naar beneden skiën. Ik heb die verrekte ski's niet onder controle en ben dan ook na drie duizend keer vallen er heel erg klaar mee. Maar ik kom weer heel huids beneden. Wel zeikes nat van m'n valpartijtjes, maar s'avonds bij het kampvuur kan ik nog weer redelijk opdrogen.

We besluiten het kamp te herinrichten aangezien onze zeiltjes niet echt fatsoenlijk staan. We maken een soort tent, door twee zeilen aan elkaar in een A te spannen. Echter, er volgt die nacht weer een dikke laag sneeuw. en de sneeuw kan door de hoek van het zeil niet van het zeil afglijden. Dus komt dat zeil dichter en dichter op ons af. Om de beurten besluiten we er snachts uit te gaan om de nieuwe sneeuw van het zeil af te scheppen, zodat het zeil niet op ons gezicht beland. Ik heb dus wel droger geslapen, maar nog niet echt comfortabel.

Dag drie. Mijn normaal zo vrolijke humeur op tocht is op dit moment gedaald tot het nulpunt en ik vind het lastig om me nog te motiveren om de fun er van in te zien. Maar na weer een dagje zwoegen op de latten haal ik toch heelhuids wederom het kampterrein. We hebben wel beter weer en hebben mooi uitzicht. Het is wel want winderiger want we zitten nu aan de andere kant van de berg en ook ons kampterrein staat op de tocht. S'avonds hou ik mijn teachingprogramme (onderdeel voor het behalen van de credits) over groupspirit, mentality en groupdynamics. Ironisch genoeg, nadat ik zelf m'n mentaliteit een beetje verloren ben. Maar ik weet er nog een leuk lulverhaal van te breien. Het positieve is dat het voor de verandering s'nachts niet sneeuwde, dus ik heb heerlijk geslapen. Leuke wetenswaardigheid, het toiletteren tijdens zo'n wintertrip is ook een hele ervaring. Dat gebeurt allemaal ook gewoon op ski's.

De dag erna vertrekken we berg afwaarts, voor een korte maar steile trip richting de cabin van klasgenoot Niklaus. Niet om in de cabin te slapen, maar omdat het kan. Tja, dat steile, en uberhaupt het feit dat het alleen maar bergafwaarts is, is dus niet zo mijn ding. Dag vier is dan ook mijn ultieme dieptepunt. Het eerste stuk is dwars door een dennenbos, maar dan ook echt doorheen. Dus links takken, rechts boomstronken, recht voor je een boom, echt verschrikkelijk - maar in iedergeval voldoende bomen om je aan vast te grijpen als je bijna onderuit gaat. Toen kwamen we uit op een weg, dan zou je denken - leuk - geen bomen, maar tegenovergestelde is waar. Sommige stukken waren heel ijzig, plus je kon vaak neit zien wat er na de bocht kwam. Daar hou ik al niet zo van, dus dan doe ik niets anders dan remmen, want stel dat er een super stijl stuk komt na die bocht. Maartja, als ik rem, val ik meestal. Ik heb het gepresteerd om met één ski gewoon 90 graden de sneeuw in te verdwijnen waardoor ik soort van voorover gelanceerd werd, dan beland je met gezicht in de sneeuw en dan komt de klap van die zware rugzak nog en schuif al sneeuwhappend nog lekker een halve meter door. Nadat ik m'n duim gekneusd had, en m'n kniën blauwer dan blauw waren - was ik er helemaal klaar mee. Voordeel van het feit dat het een weg was: de sneeuw was neit dieper dan 40 centimeter, dus ik kon lopen. Ski's uit en onder de arm. Ik heb minstens een kilometer gelopen, als het niet meer is. Ik was zo gefrustreerd. Gatsie. Halverwege komen we op een parkeerplaats de noorse groep tegen (erg goed voorbeeld, de nederlander die er al stamvoetend aan komt lopen met de ski's onder de armen) maar het kan nog een tikkeltje erger dan een gekneusde duim, bij hun in de groep heeft iemand z'n knie verdraait en de knieschijf zat niet helemaal meer waar hij zou moeten zitten. Op een gefabriceerde brancard wachten ze nu op een taxi. Ok. Ik vertelde mezelf dus dat het nog altijd erger kon. Dat, plus het feit dat we bijna op kampeerplek 4 waren, fleurde m'n humeur een beetje op. Plus, er was eindelijk weer stromend water (boven was alles bevroren, dus dan koken we sneeuw - maar alles wat je kookt op kampvuur, smaakt naar vuur). Dus na 4 dagen vies water, eindelijk weer fatsoenlijk bergwater.

Eenmaal bij de hut van Niklaus ben ik weer bijna de oude. Ik kan m'n natte voeten drogen bij heerlijk vuur, we hebben zelfs een wc (zo'n houten huisje met een gat in de grond, jeej). We slapen onder de openlucht, het zou niet gaan sneeuwen en we hebben een prachtige sterrenhemel, tussen alle dennebomen door. Met in het vooruitzicht dat ik de volgende dag eindelijk naar huis kan ben ik donderdag avond weer op m'n best. Ik maak weer sarcastische opmerkingen en de sterke verhalen over onze valpartijen van de afgelopen week komen naar boven.

Vrijdag ochtend, nog één keer vieze havermout rotzooi met een hele hoop cacao en dan begint de terugweg. Ons plan was om door de velden terug te skién naar Bo, maar helaas op sommige stukken ligt minder sneeuw, of is het niet mogelijk om over een veld te gaan, dus lopen we de laatste 3 kilometer. Maar het maakt mij allemaal geen ruk meer uit, mijn heerlijke comfortabele bedje wacht vannacht op mij! Ik retouneer Johannes z'n sneeuwschep (ja je moet wat meenemen op zo'n tocht... ) en uit al m'n frustraties over de afgelopen week. Wat doe ik hier eigenlijk?! Maar de caffeïne is heerlijk en ik besluit tot een sauna avondje. Er zit al iemand in de sauna en met dat ik de deur open slinger om te vragen of ik er bij in kan, kijk ik vol in het naakte kruis van mijn duitse klasgenoot. Uhm ja. (sanne niet kijken, niet staren, toch doen hé, andere kant op kijken). Maar het was wel even heerlijk ontspannen. Na twee rondjes ben ik zen genoeg en vertrek ik optijd m'n warme bedje in.

Vrijdag heb ik bij thuiskomst ook het nare bericht ontvangen dat tante Aaltje inmiddels is overleden. Dat is toch wel en heel vreemde gewaarwording als je dan zo 'ver weg' zit. Ik wist dat het zou gebeuren, maar als het moment dan toch daar is, is het niet leuk. Ik heb een soort van afscheid genomen begin januari, maar dat is natuurlijk niet te vergelijken. Daar zit je dan in je uppie, in je kamertje. Het is een heel raar idee dat als ik straks terug ben in Nederland ze er dan niet meer is :(.

De rest van het weekend was betrekkelijk rustig, ik ben gister nog even de kroeg in geweest met Trina en Zalika, beetje vikingen kijken, lachen, gieren en brullen. Straks ga ik voor het eerst in m'n leven de amerikaanse Super Bowl kijken. Je moet wat als student met je vrije tijd. Het feit dat ik morgen om 8.15 weer moet beginnen (en de superbowl vanavond pas om 12 uur begint...) maakt als student zijnde gelukkig niets uit :)

Ja, ik heb meegekregen dat de koningin af gaat treden, werd tijd ook! Ik wacht de uitnodiging voor het feestje af.